Jan Koj (1888—1948)

 

Powstaniec śląski, działacz samorządowy, poseł.
Urodził się w Komornikach, pow. Prudnik w rodzinie hutnika. Ukończył szkołę ludową w Bielszowicach w 1902 r. (ob. dzielnica miasta Ruda Śląska). Od 1906 pracował w „Friedenshutte” (obec¬nie huta „Pokój”). W latach 1913—19 (z przerwą wojenną) studiował teologię i filo-zofię w Widnawie i we Wrocławiu.  We Wrocławiu był członkiem Związku Akademików Górnoślązaków.  Członek Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Przydzielony został do pracy w Polskim Komitecie Plebiscytowym na miasto i powiat Katowicki, w którym pełnił kolejno wysokie funkcje. 18 VIII 1920 r. wsławił się obroną siedziby Komitetu Plebiscytowego przed bojówką niemiecką, gdzie został ranny. Walczył w II i III Powstaniu Śląskim. Po likwidacji III powstania służył w Naczelnej Radzie Ludowej na Górnym Śląsku. Po utworzeniu województwa śląskiego był szefem biura personalnego Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego. W latach 1923—39 burmistrz Mikołowa. Poseł do Sejmu Śląskiego (1930—39). Od 1935 do 1938 z listy  Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy był posłem do Sejmu RP. Działał w wielu organizacjach  związkowych. W czasie II wojny światowej we Lwowie, Częstochowie i Radomiu działał w podziemiu W maju 1945 roku objął stanowisko prezydenta Nysy gdzie między innymi opanował epidemię duru brzusznego. Od stycznia 1946 wiceprezydent, a od 4 X 1946 prezydent miasta Gliwice.  W styczniu 1947 wybrany na posła do Sejmu Ustawodawczego RP jako kandydat Bloku Demokratycznego. Zmarł 6 V 1948 roku w Krakowie. Pochowano go na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Jan Koj został odznaczony m in. : Śląskim Krzyżem Powstańczym (dwukrotnie), Krzyżem Plebiscytowym,  Gwiazdą Górnośląską, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.